Silikaatgebonden mortels

Silikaatgebonden mortels worden al ongeveer 150 jaar toegepast en zijn eigenlijk mineraalgebonden mortels. Silikaatgebonden mortels zijn opgebouwd uit zand, gemalen natuursteen en kaliumsilikaat (= waterglas). Hieraan worden droge pigmenten en andere toeslagstoffen toegevoegd. Door uittreden van het water en de reactie met kooldioxide uit de lucht vindt verharding plaats. Hierbij ontstaan kleine porien in de mortellaag. De verharding vindt plaats bij hogere temperaturen dan andere mortels.

Onder invloed van vocht kunnen ongebonden mortelcomponenten uittreden. Dit uit zich in een witte uitbloeiing die na verloop van tijd wegwast. Bijna altijd worden silikaatgebonden pleisters daarom, soms enige tijd na het aanbrengen, overgeschilderd.